Geluiden van geluk.

Dit prachtige artikel heb ik overgenomen uit de zondagse bijlage van het NoordHollands Dagblad datum 6 april 2008 en is geschreven door Marja van Spaandonk. Ik heb geen toestemming gevraagd om het hier te plaatsen maar als het niet goed is haal ik het weer weg.

Hoe klinkt dat eigenlijk, geluid van geluk?
Heb mij dat nooit eerder afgevraagd, maar van ene op andere dag spits ik mijn oren.

Geluid van groeiend gras.
Van druk piepende veldmuizen die tussen struikgewas tevoorschijn komen.
Van mollen die driftig koude aarde van zich afwerpen.
Van dode bladeren die zich tussen buien door van mijn terras laten vegen.
Van uit winterslaap gewekte hommel die tegen mijn net gewassen raam aanvliegt.
Van eerste wolkjes muggen die op en neer, op en neer vliegen.
Van liefeheersbeestje dat verward op mijn hand neerstrijkt.
Stilte tussen twee voorbijrazende auto's door.
Geluid van een ambulance die om een hoek verdwijnt.
Van wapperend wasgoed in de wind. Van eerste grasmaaigeluiden in het voorjaar.
Geluid van vrolijkheid dat zomaar door lucht komt aanwaaien.
Overvleugeld door overvliegende zwanen.
Koerende duiven.
Van wilde eenden die met veel vertoon neerstrijken in sloot achter huis.
Als huppelende lammetjespoten in grasland.
Van slapende hond aan mijn voeten.
Van verwarming die aanslaat.
Van afwasmachine die vervelende klus voor mij klaart.
Van wasmachine die solidair is.
Vooral geluid van centrifuge is mij dierbaar.
Laatste druppels die er uit geslagen worden.

Waarom voelt mijn hart lichter.
Waarom wil ik naar buiten.
En waarom wil ik nog lang niet naar bed?
Waarom word ik weer blij wakker?
Het zijn de vogels.
Die ik afgelopen maand niet miste.
Maar nu ik ze weer hoor, snap ik niet hoe ik ze ooit vergeten kon.
Klinkt als herinnering, hoe het kan zijn.
Als belofte, van hoe het kan worden.
Klinkt als: de zomer komt er gerust weer aan.